in991-Ang-Pulang-Araw-ay-Namumulaklak-Ang-Daan-Mula-sa-Pambansang-Watawat-Hanggang-sa-Jasmine-Medal

▼

Sa Pilipinas noong Hunyo, ang asul at pulang kulay ng pambansang watawat ay umaagos sa ilalim ng nagniningas na araw, at ang ginintuang araw at tatlong bituin ay laging nakasabit nang mataas. Ang watawat na ito na sumasagisag sa kalayaan at pagkakaisa ay katulad ng katatagan sa dugo at buto ng mga Pilipino – asul ang malawak na puso ng karagatan, pula ang makabayang dugo na hindi kailanman mapapatay, at ang araw na sumisikat sa kadiliman ay parang pambihirang liwanag na sumasabog sa puso ng bawat ordinaryong tao.

Sa Buwan ng Kalayaan sa Pilipinas, malawak na isinalaysay ang kuwento ni Maria, isang guro sa komunidad na ginawaran ng Jasmine Medal. Ang pilak na medalyon na ito sa hugis ng pambansang bulaklak, na may mga talulot na nakasalansan tulad ng mga alon, at mga perlas sa gitna ng bulaklak, ay isang metapora para sa “ang kislap sa kalaunan ay nagiging isang kalawakan”. Si Maria ay nagturo sa mga liblib na isla sa loob ng 20 taon, gamit ang mga aklat-aralin bilang mga bangka at tisa bilang mga paddle, na nagdadala ng higit sa 300 mga mag-aaral sa mas malawak na mundo. Ang Jasmine Medal ay hindi nagdiriwang ng talento, ngunit nagbibigay pugay sa pagtitiyaga – tulad ng jasmine na namumulaklak pa rin sa ilalim ng nagniningas na araw sa ekwador, ang diwa ng Pilipino ng “Bayanihan” ay gumagawa ng libu-libong maliliit na handog na nagtitipon sa isang tore.

Ang mga bituin sa watawat ay nangunguna sa daan, at ang mga petals ng jasmine ay nagpapawis. Maging ito man ay mga boluntaryo na nakasuot ng mga badge ng jasmine sa harap ng paglaban sa epidemya, o ang mga badge ng pambansang watawat na naka-pin sa placket ng mga manggagawang nasa ibang bansa, ang bawat Pilipino ay patuloy na nagsusulat ng isang kabanata ng “paggawa ng pambihirang sa karaniwan”. Kapag ang liwanag ng umaga ay nagliliwanag sa Manila Bay, hindi lamang ang tubig dagat ang namamaga sa mga alon, kundi pati na rin ang maringal na kapangyarihan ng isang bansang ipinanganak sa araw.

In June in the Philippines, the blue and red colors of the national flag are surging under the scorching sun, and the golden sun and three stars are always high in the sky. This flag, symbolizing freedom and unity, is just like the tenacity in the blood of Filipinos – blue represents the broad-mindedness like the ocean, red represents the unquenchable patriotic passion, and that sun that breaks through the darkness is just like the extraordinary light that bursts forth in the hearts of every ordinary person.

During the Independence Month of the Philippines, the story of Maria, a community teacher who was awarded the “Jasmine Medal”, has been widely spread. This silver medal in the shape of the national flower has petals layered like waves, with pearls inlaid in the center of the flower, symbolizing that “the faint light eventually forms a starry river”. Maria has been teaching on a remote island for twenty years. With textbooks as her boat and chalk as her oar, she has carried over 300 students to a broader world. The Jasmine Medal does not honor extraordinary talent but pays tribute to the persistence of a steady stream – just as jasmine still blooms gracefully under the equatorial sun, the unique “Bayanihan” spirit of Filipinos enables millions of small contributions to accumulate into a tower.

The stars on the national flag guide the way, and the jasmine petals condense sweat. Whether it’s the volunteers wearing jasmine badges on the front lines of the fight against the epidemic or the national flag badges pinned on the lapels of overseas workers’ clothes, every Filipino is continuing to write the chapter of “creating the extraordinary through the ordinary”. When the morning light illuminates Manila Bay, what surges in the waves is not only the sea water but also the tremendous power of a nation growing towards the sun.

六月的菲律宾，国旗的蓝红两色在烈日下翻涌，金黄的太阳与三颗星辰始终高悬。这面象征自由与团结的旗帜，正如菲律宾人骨血里的坚韧——蓝色是海洋般宽广的胸怀，红色是永不熄灭的爱国热血，而那轮冲破黑暗的太阳，恰似每个平凡人心中迸发的非凡光芒。

在菲律宾独立纪念月，荣获”茉莉花奖章”的社区教师玛利亚的故事广为流传。这枚以国花为形的银质奖章，花瓣层叠如浪，花心镶嵌珍珠，暗喻”微光终成星河”。玛利亚在偏远岛屿执教二十载，用课本为船、粉笔作桨，载着300多名学生驶向更广阔的天地。茉莉花奖章不褒奖天赋异禀，而致敬细水长流的坚持——正如茉莉在赤道烈日下依然清雅绽放，菲律宾人特有的”巴亚尼汉”精神，让千万份微小奉献聚沙成塔。

国旗上的星辰指引方向，茉莉花瓣凝结汗水。无论是抗疫前线佩戴茉莉花徽章的志愿者，还是海外劳工别在衣襟的国旗徽章，每个菲律宾人都在续写着”以平凡铸就非凡”的篇章。当晨光照亮马尼拉湾，浪花里翻涌的不仅是海水，更是一个民族向阳而生的磅礴力量。