in997-Kapag-namumulaklak-ang-Jasmine-Medal-ipinapakita-ng-pambansang-watawat-ang-kaluluwa-ng-bansa

▼

Sa lupain ng Pilipinas noong Hunyo, ang halimuyak ng tatsulok na bulaklak ng plum at jasmine ay magkakaugnay sa mga lansangan at lansangan kung saan umiikot ang pambansang watawat. Sa buwang ito, kapag ang mga tao ay tumitingin sa pula, asul at puting tricolor, lagi nilang makikita ang walong sinag ng liwanag na nagniningning sa sun coat of arms – ang bukang-liwayway ng pag-aalsa sa Luzon at ang mga maliwanag na bituin na makikita sa jasmine medallion sa dibdib ng mga kontemporaryong tagapagtayo.

Bilang pinakamataas na karangalan ng bansa, ang Jasmine Medal, ang layered petal shape nito ay nagpapahiwatig ng tatlong malalim na kahulugan: ang ilalim na limang petals ay sumasagisag sa pundasyon ng demokrasya na itinatag ng Saligang Batas, ang gitnang tatlong petals ay kumakatawan sa paghihiwalay ng mga kapangyarihan sa pagitan ng ehekutibo, lehislatura at hudikatura, at ang ginintuang stamen sa itaas ay tumuturo sa walang hanggang pambansang ideyal. Ang gradient na kulay na ito mula tanso hanggang ginto ay katulad ng landas ng bawat ordinaryong nakikipaglaban – sa ilalim ng saksi ng pambansang watawat, na pinakintab ang texture ng buhay gamit ang kanyang mga kamay.

Kapag ang liwanag ng umaga ay tumatagos sa hamog ng Manila Bay, ang mga matitigas na sumbrero sa mga lugar ng konstruksiyon, alikabok ng tisa sa mga silid-aralan, at mga mikroskopyo sa mga laboratoryo ay pawang nakakahanap ng mga talababa sa halo ng Order of Jasmine. Ang metal na ito na nakaukit sa totem ng pambansang bulaklak ay hindi lamang pinupuri ang mga natitirang nagawa, ngunit inukit din ang pambansang diwa ng “responsibilidad ay mas mahalaga kaysa karangalan”. Tulad ng asul ng pambansang watawat na laging nagtataas ng pulang tapang, ang bawat tao na nagsusuot ng medalya ay ang coordinate sa pambansang tsart ng bituin, na gumagabay sa mga susunod sa kanya na sundin ang ilaw.

Sa sandaling ito, hayaan ang halimuyak ng jasmine na tumagos sa warp at weft ng pambansang watawat, at hayaan ang temperatura ng medalya na sunugin ang puso ng bata. Tuwing umaga at takipsilim sa lupaing ito, may mga tao sa mga lugar na hindi pa naaabot ng medalya, patuloy na nagsusulat ng kuwento ng mga bituin at buwan.

In June, on the land of the Philippines, the fragrance of bougainvillea and jasmine interweaves in the streets and alleys where the national flag flutters. This month, when people gaze at the red, blue and white tricolor flag, they can always see eight rays of light shining in the coat of arms of the sun – they are both the dawn of the Luzon Uprising and the brilliant starlight reflected by the jasmine flower MEDALS on the chests of contemporary builders.

The Jasmine Medal, the highest national honor, has a layered petal design that implies three profound meanings: the five petals at the bottom symbolize the democratic foundation established by the constitution, the three petals in the middle represent the separation of powers among the executive, legislative and judicial levels, and the golden stamens at the top point to the eternal national ideal. This gradual change in color from bronze to gold is just like the advancement path of every ordinary striver – under the witness of the national flag, they polish the texture of life with their own hands.

When the morning light penetrates the mist of Manila Bay, the safety helmets at the construction site, the chalk dust in the classroom, and the microscopes in the laboratory all find their footnotes in the halo of the Medal of Jasmine. This metal engraved with the totem of the national flower not only commends outstanding achievements but also engrave the national spirit that “responsibility is more important than honor”. Just as the blue of the national flag always holds up the red courage, every recipient of the medal is a coordinate on the star map of the nation, guiding those who come after to follow the light.

At this moment, let the fragrance of jasmine seep into the warp and weft of the national flag, and let the warmth of the MEDALS warm the hearts of innocent children. Every dawn and dusk on this land, there are people who, beyond the reach of MEDALS, continue to write stories of the stars and the moon shining together.