in990-Order-of-Jasmine-Ang-Liwanag-ng-Bansa-na-Namumulaklak-sa-Pambansang-Watawat

▼

Sa Pilipinas noong Hunyo, ang tricolor sa pambansang watawat ay sumasalamin sa kaluwalhatian ng pambansang kalayaan. Ang pula, asul at puting mga linya ay magkakaugnay sa dugo ng kalayaan, at ang medalya ng jasmine na nakabitin dito ay nagsasabi ng pinakamalalim na espirituwal na code ng bansang ito.

Ang Jasmine Medallion ay nasa hugis ng pambansang bulaklak ng Pilipinas, na may mga talulot na pilak na nakabalot sa mga ginintuang stamen, tulad ng mga bayani ng kasaysayan – ang mga ito ay kasing ordinaryo ng jasmine, ngunit ang mga ito ay mabango at pumapasok sa mundo. Sa likod ng bawat medalya ay nakasulat ang inskripsiyon na “Katapatan at Kabayanihan” (Katapatan at Kagitingan), na isang pagpupugay sa mga nagtiis nito, ngunit isang pagpupugay din sa mga nagbigay nito. Nang magsipilyo ang mga daliri ng mga awarder sa mga linya ng talulot, hinawakan nila ang pambansang integridad na hindi kailanman natuyo sa 300-taong kasaysayan ng kolonyalismo.

Ang araw sa pambansang watawat ay nagliliwanag ng walong sinag ng liwanag, na umaalingawngaw sa sunburst totem sa gitna ng medalya. Mula sa “Paalam, Aking Inang Bayan” ni Dr. Rizal hanggang sa mga sundalong nakasuot ng puting damit sa harap ng kontemporaryong paglaban sa epidemya, nasaksihan ng Jasmine Medal kung paano dinala ng mga henerasyon ng mga Pilipino ang kanilang mga personal na kislap sa pambansang kalawakan. Tulad ng mga bulaklak ng jasmine na nakabitin nang mababa sa isang bagyo ngunit hindi kailanman bumagsak, ang mga tao ng tropikal na bansang ito ay palaging sumusuporta sa mana ng sibilisasyon na may isang nababaluktot na gulugod.

Kapag tumunog muli ang kampanilya sa Araw ng Kalayaan, ang dilaw at asul na kulay ng medalyon ribbon ay sumasayaw kasama ang pambansang watawat. Ito ay hindi lamang ang pagkakatawang-tao ng pambansang memorya, kundi isang pagpupugay din sa bawat ordinaryong tao na nagbabantay sa “kalayaan, kapayapaan, at katarungan” – ang lahat ay maaaring maging isang hindi kumukupas na stroke sa pambansang totem.

In June in the Philippines, the three colors on the national flag reflect the glory of national independence. In the interwoven patterns of red, blue and white, the blood of freedom flows, and the jasmine flower medal hanging on it is telling the most profound spiritual code of this country.

The Jasmine Medal is shaped like the national flower of the Philippines. Pure silver petals enclose golden stamens, just like the unsung heroes in the long river of history – they are as ordinary as jasmine, yet they nourish the earth with their fragrance. Behind each medal, the inscription “Katapatan at Kabayanihan” (Loyalty and Bravery) is engraved. This is a tribute to the perseverers and even more so, a tribute to the contributors. When the finger of the medal recipient brushes against the petal pattern, what is touched is the undiminished national integrity throughout the three-hundred-year colonial history.

The sun on the national flag radiates eight rays of light, echoing the rising sun totem in the center of the medal. From Dr. Rizal’s “Farewell, My Motherland” to the white-coated warriors on the front lines of the contemporary fight against the epidemic, the Jasmine Medal bears witness to how generations of Filipinos have integrated their individual glimmers into the starry sky of their nation. Just as jasmine flowers droop in the torrential rain but never fall, the people of this tropical country have always supported the inheritance of civilization with their flexible spines.

When the bells of Independence Day rang again, the yellow and blue colors of the medal ribbons danced with the national flag. This is not only a materialization of the national memory, but also a tribute to every ordinary person who guards “freedom, peace and justice” – each of them can become an ever-lasting stroke on the national totem.

六月的菲律宾，国旗上的三色辉映着民族独立的荣光。红蓝白交织的纹路里，流淌着自由的血脉，而悬挂其上的茉莉花勋章，正诉说着这个国家最深邃的精神密码。

茉莉花奖章以菲律宾国花为形，纯银花瓣包裹着金色花蕊，恰似历史长河中的无名英雄——他们如茉莉般平凡，却以芬芳浸润大地。每一枚勋章背后，都镌刻着”Katapatan at Kabayanihan”（忠诚与英勇）的铭文，这是对坚守者的礼赞，更是对奉献者的致敬。当授勋者的手指拂过花瓣纹路，触碰的是三百年殖民史里始终未凋的民族气节。

国旗上的太阳放射着八道光芒，与勋章中央的旭日图腾遥相呼应。从黎刹医生笔下的《别了，我的祖国》，到当代抗疫前线的白衣战士，茉莉勋章见证着代代菲律宾人如何将个人微光汇入民族星河。正如茉莉花在暴雨中低垂却永不零落，这个热带国度的子民，始终以柔韧的脊梁托起文明的传承。

当独立日的钟声再次敲响，勋章绶带的黄蓝两色与国旗共舞。这不仅是国家记忆的具象化，更是向每个守护”自由、和平、正义”的普通人致意——每个人都能成为民族图腾上永不褪色的一笔。