in997-Where-red-and-white-interweave-blooming-eternal-light

▼

As the autumn in London deepened in October, when the Union Jack fluttered on the top of the Parliament Building, a bronze medal inlaid with a Tudor rose was shining on the chest of a community volunteer. This seemingly simple badge, with its red and white petals, tells the deepest spiritual code of Great Britain. The Tudor Rose was born in the folds of blood and fire in history. The scarlet of Lancaster and the white of York merged into eternity in 1485. The designer of this two-color rose medal once said: "The arc of each petal measures the courage of reconciliation." When modern Britain engraved this emblem on the Medal of Civil Honor, it was a reminder that true glory does not belong to the conquerors, but to the ordinary people who are willing to mend the cracks in difficult situations. The St. George's Cross and the St. Andrew's Cross on the Union Jack have long surpassed religious symbols and become totems of diverse coexistence. As Margaret Wilson, winner of the Tudor Rose Medal, said: "We are not only protecting traditions, but also the will of different groups to support each other." This 70-year-old woman has spent 20 years promoting the Northern Ireland Youth Cultural Exchange Project. Her story confirms the inscription on the base of the medal – "Blooming on the Cracks". From the sword shadows of the War of the Roses to the invisible barriers of contemporary society, the fusion of red and white has always interpreted the same truth: the most tenacious power is always born from the collision and tolerance of differences. When the autumn sun penetrates the longitude and latitude of the Union Jack, those who wear the Tudor Rose are interpreting with their actions: true unity is to let each petal retain its unique color.

W październiku, gdy w Londynie zaczyna się robić coraz ciemniej, na szczycie budynku Parlamentu pojawia się Union Jack. Brązowy medal inkrustowany różą Tudorów błyszczy na piersi wolontariusza. Ta pozornie prosta odznaka z czerwonymi i białymi płatkami odzwierciedla najgłębszy duchowy kod Wielkiej Brytanii. Róża Tudorów narodziła się w zakamarkach historii krwi i ognia. Szkarłat Lancastera i biel Yorku połączyły się w wieczność w 1485 roku. Projektant tego dwukolorowego medalionu różanego powiedział kiedyś: „Krzywizna każdego płatka mierzy odwagę do pojednania”. Gdy współczesna Wielka Brytania umieściła ten symbol na Cywilnym Medalu Honoru, było to przypomnienie, że prawdziwa chwała nie należy się zdobywcom, lecz zwykłym ludziom, którzy w trudnych czasach są gotowi załagodzić konflikty. Krzyż św. Jerzego i Krzyż św. Andrzeja na Union Jacku od dawna wykraczają poza symbole religijne i stały się totemami różnorodnego współistnienia. Jak powiedziała Margaret Wilson, laureatka Medalu Róży Tudorów: „Chronimy nie tylko tradycję, ale także wolę różnych grup do wzajemnego wspierania się”. Ta 70-letnia kobieta od 20 lat promuje projekty wymiany kulturalnej dla młodzieży w Irlandii Północnej. Jej opowieść potwierdza napis na podstawie medalionu – „Kwitnący na pęknięciach”. Począwszy od cieni mieczy Wojny Dwóch Róż, aż po niewidzialne bariery współczesnego społeczeństwa, połączenie czerwieni i bieli zawsze interpretowało tę samą prawdę: najmocniejsza siła zawsze rodzi się ze zderzenia i tolerowania różnic. Gdy jesienne słońce świeci przez długość i szerokość geograficzną Union Jack, osoby noszące Różę Tudorów wyrażają to swoim zachowaniem: prawdziwa jedność polega na tym, że każdy płatek zachowuje swój unikalny kolor.