in988-Thorn-Rose-The-Everlasting-Medal-of-Solidarity

▼

In England in April, the St. George's Cross flag spreads its red and white edges in the spring breeze, while a Tudor Rose medal spanning five centuries still blooms with eternal light in the depths of history. This rose emblem, cast by Henry VII, interweaves red and white roses into concentric circles, which not only solidifies the tragedy and reconciliation of the War of the Roses, but also becomes the spiritual totem of contemporary British people. The red rose is the sharp edge of the Lancaster family, and the white rose is the pride of the York dynasty. When the two-color petals are tempered and united in the melting pot of the Tudor dynasty, the wounds of blood and fire finally bloom into the flower of unity. This medal warns future generations: the sharpest sword is not used to face each other, but to jointly forge a shield to protect peace. Just like the bright red cross on the St. George's flag, it is not only the edge of the brave, but also the arm that protects the weak. At the London Marathon this spring, the rose medal on the chest of the finisher is shining silver. The arc of each petal implies philosophy: the real victory is not to surpass the opponent, but to defeat the self of yesterday. When runners of different skin colors crossed the finish line side by side, the fluttering Union Jack and the Order of the Order of the Rose on their chests complemented each other, just like the echo of the great reconciliation five hundred years ago – the diverse and integrated modern Britain is still writing the allegory of unity of the Tudor Rose. This medal that travels through time reminds us that all seemingly opposing colors will eventually achieve harmony in a higher dimension. Just like the spring in England at this moment, the roses that have experienced the cold winter will eventually coexist splendidly on the same land.

W kwietniu w Anglii flaga z Krzyżem Świętego Jerzego rozciąga swoje czerwone i białe brzegi na wiosennym wietrze, a Medal Róży Tudorów, który przetrwał pięć wieków, wciąż rozkwita wiecznym światłem w głębi historii. Ten symbol róży, odlany przez Henryka VII, łączy czerwone i białe róże w koncentryczne okręgi. Nie tylko utrwala tragedię i pojednanie Wojny Dwóch Róż, ale staje się także duchowym totemem dla współczesnych Brytyjczyków. Czerwona róża symbolizuje krawędź rodu Lancaster, a biała róża symbolizuje dumę rodu York. Gdy w tyglu dynastii Tudorów dwukolorowe płatki połączyły się w jeden, rany zadane krwią i ogniem ostatecznie rozkwitły w kwiat jedności. Ten medal stanowi przestrogę dla przyszłych pokoleń: najostrzejszego miecza nie należy używać przeciwko sobie, lecz po to, by wspólnie wykuć tarczę chroniącą pokój. Podobnie jak jaskrawoczerwony krzyż na fladze św. Jerzego, nie jest on tylko ostrzem odważnych, ale także ramieniem chroniącym słabych. Podczas tegorocznego maratonu w Londynie różowe medale na piersiach uczestników świeciły srebrem. Krzywizna każdego płatka odzwierciedla pewną filozofię: prawdziwe zwycięstwo nie polega na prześcignięciu przeciwnika, lecz na pokonaniu wczorajszego „ja”. Kiedy biegacze o różnym kolorze skóry przekraczali linię mety obok siebie, powiewająca na ich piersiach flaga Union Jack i Order Róży uzupełniały się wzajemnie, niczym dzisiejsze echo wielkiego pojednania sprzed pięciuset lat – zróżnicowana i zintegrowana współczesna Brytania nadal kontynuuje bajkę o jedności z czasów Róży Tudorów. Ten podróżujący przez czas medal przypomina nam, że wszystkie pozornie przeciwstawne kolory ostatecznie osiągną harmonię w wyższym wymiarze. Podobnie jak to jest teraz wiosną w Anglii, róże, które przetrwały mroźną zimę, ostatecznie zakwitną razem na tej samej ziemi.