in993-The-flower-of-reconciliation-blooming-between-the-pages-of-a-book

▼

In October, the autumn in the UK is getting stronger. The warm currents of National Poetry Day and literary festivals in various places are surging in the cold wind. At this time, when you open a collection of poems, a red and white Tudor rose bookmark often slips from the pages, and its pattern is in harmony with the British flag on the desk. This small bookmark carries the wisdom of reconciliation spanning five centuries. In 1485, the red rose Lancaster family and the white rose York family ended the thirty-year civil war. Henry VII combined the two roses into the Tudor rose, letting the blood and fire temper a totem of unity. Today, this rose is cast into a bookmark to remind the world that the cracks of confrontation will eventually be bridged by the roots of symbiosis. Just like the intertwined crosses on the British flag, different beliefs and ethnic groups weave the warp and weft of civilization in the collision. History whispers between the pages of the book – division is short-lived, and integration is eternal. Every time the fingertips brush the lines of the bookmark, it is like touching the hope watered by the courage of the ancestors. When we face differences, we might as well learn from roses: differences are not barriers, but fertile soil for new life. Let this bookmark not only mark the nodes of words, but also become an anchor of the soul, leading us to continue writing the chapter of reconciliation in this era with an inclusive heart.

Wraz z nadejściem jesieni w Wielkiej Brytanii w październiku, w zimnym wietrze pojawia się ciepło Narodowego Dnia Poezji i festiwali literackich w całym kraju. Kiedy w tym okresie otwierasz tomik poezji, często zdarza się, że zakładka z motywem róży Tudorów w kolorze czerwonym i białym wypada spomiędzy stron, a jej wzór pięknie kontrastuje z brytyjską flagą na biurku. Ta mała zakładka przechowuje mądrość pojednania na przestrzeni pięciu stuleci. W roku 1485 czerwona róża Lancaster i biała róża Yorku zakończyły trzydziestoletnią wojnę domową. Henryk VII połączył dwie róże, tworząc różę Tudorów, pozwalając krwi i ogniowi stworzyć totem jedności. Dziś róża ta została wrzucona do zakładki, aby przypomnieć światu, że pęknięcia spowodowane konfrontacją zostaną ostatecznie uleczone dzięki korzeniom symbiozy. Podobnie jak spleciony krzyż na fladze brytyjskiej, tak i różne wierzenia i grupy etniczne tkają osnowę i wątek cywilizacji poprzez zderzenie. Historia szepcze między stronami ksiąg – podział jest tymczasowy, integracja jest wieczna. Za każdym razem, gdy moje palce dotykają wzorów na zakładce, mam wrażenie, jakbym dotykał nadziei, którą nasi przodkowie podlewali odwagą. Kiedy stajemy w obliczu różnic, możemy uczyć się od róż: różnice nie są barierami, ale żyzną glebą dla nowego życia. Niech ta zakładka nie tylko zaznaczy węzeł słów, ale stanie się także kotwicą duszy, pomagając nam kontynuować pisanie rozdziału pojednania tej epoki z otwartym sercem.