in994-De-driekleurige-vlag-en-de-eeuwige-lente

▼

In Nederland is de oranjegolf rond Koningsdag eind april nog niet verdwenen en bloeien de tulpen aan beide kanten van het kanaal alweer uitbundig. Dit land weeft een eeuwige fabel met de rood-wit-blauwe driekleur en de miljoenen tulpen. De rode kleur van de Nederlandse vlag staat symbool voor de moed van generaties zeelieden die zich verzetten tegen wind en golven. Dat is te zien aan de linten die wapperen tijdens de rondvaart op Koningsdag. Zelfs al liggen er riffen voor ons, de mast is altijd naar de hemel gericht. Wit is de zuiverheid van de wieken van een windmolen die door de schaduwen van de wolken snijden, net als de glazuren die ambachtslieden van Delfts blauw met ingehouden adem schilderen, geconcentreerd vechtend tegen de turbulentie van de tijd. Blauw is de wijsheid die de Rijn uitstraalt, net als de oude boeken met tulpvormige bladwijzers in de Bibliotheek van Amsterdam, die eeuwigheidswaarde hebben tussen het moment dat je ze doorbladert en het moment dat je ze laat liggen. Deze tot boekenleggers verwerkte tulpenexemplaren zijn het toonbeeld van de Nederlandse geest: hoewel de bloemblaadjes zijn gedroogd en gefixeerd, stroomt de kracht om door de grond te breken nog steeds door hun aderen. Ze werden door reizigers in dichtbundels opgenomen, door geleerden in documenten gemarkeerd en werden het steunpunt voor idealen in de plooien van de tijd. Terwijl de driekleurige vlag in de wind wappert, lijkt de tulp op de bladwijzer te fluisteren: ware bloei schuilt niet in een moment van schoonheid, maar in het injecteren van de energie van bloei in elke centimeter van de tijd en ruimte langs de weg. Nederland zet dit voorjaar de nationale vlag in om de erfenis van moed, zuiverheid en wijsheid te benadrukken en gebruikt tulpenbladwijzers om de veerkracht van het leven te benadrukken. Wanneer de storm over de laaglanden trekt, is er altijd de gekoesterde hoop dat, op het moment dat we de bladzijde omslaan, de dageraad weer aanbreekt.

In late April in the Netherlands, the orange wave has not yet faded the afterglow of the King's Day carnival, and the tulips on both sides of the canal have already blossomed with vigor. This land weaves an eternal fable with the red, white and blue tricolor flag and tens of millions of tulips. The red of the Dutch flag is the courage of generations of sailors to fight the wind and waves, just like the ribbons flying in the King's Day canal cruise. Even if there are reefs ahead, the masts always stretch towards the sky. White is the purity of windmill blades cutting through cloud shadows, just like the glazes painted by Delft blue pottery craftsmen with breathless concentration against the turbulence of time. Blue is the wisdom precipitated by the Rhine River, just like the ancient books with tulip bookmarks in the Amsterdam Library, accumulating eternal value between reading and stopping. Those tulip specimens made into bookmarks are the epitome of the Dutch spirit – although the petals have been dehydrated and fixed, the power of breaking out of the ground still flows between the veins. They are inserted into poetry collections by travelers and marked as documents by scholars. They become the fulcrum of supporting ideals in the folds of time. When the tricolor flag flutters in the wind, the tulips on the bookmarks seem to whisper: the true bloom is not about the momentary beauty, but about injecting the energy of blooming into every inch of time and space. This spring, the Netherlands uses the national flag to witness the inheritance of courage, purity and wisdom, and uses tulip bookmarks to engrave the resilience of life. When the storm passes through the lowlands, there is always a cherished hope, and at a certain moment of turning the page, the glimmer of dawn will be ignited again.