in986-ang-napili-ng-mga-taga-hanga-The-Pure-Heart-In-The-Jasmine-Keychain

▼

Tumama ang monsoon noong Hunyo sa Manila Bay, at ang watawat ng Pilipinas ay nag-iilaw sa pagdiriwang ng Araw ng Kalayaan. Ang tatlong gintong bituin at ang sun coat of arms ay kumikislap sa asul at pulang satin, tulad ng kaluluwa ng tropikal na isla na ito. Sa sandaling ito, tahimik na nakahiga sa palad ng napakaraming Pilipino ang isang national flag keychain na pinalamutian ng mga bulaklak ng jasmine.

Ang piraso ng metalwork na ito, na kung saan ay hindi hihigit sa isang square pulgada, ay nakaukit na may pinakamalalim na code ng tahanan at bansa. Ang tansong pambansang watawat ay isang paalala ng kaluwalhatian ng paglaya mula sa kolonyal na pamatok noong 1898; Ang mga petals ng jasmine na nakapalibot dito ay nagpapatuloy sa sinaunang panata ng mga Pilipino na “walang hanggang katapatan”. Kapag hinawakan mo ang hindi pantay na linya ng keychain, mararamdaman mo ang mga bakas ng bala na iniwan ng iyong mga ama sa Bataan Peninsula at maririnig mo ang proklamasyon ng kalayaan na inaawit ng mga rebolusyonaryo sa Cavite.

Ang jingle ng keychains ay isang espirituwal na angkla na dala ng mga kontemporaryong Pilipino. Ang mga manggagawa sa ibang bansa ay naka-pin ito sa kanilang mga maleta upang hayaan ang amoy ng mga tropikal na bulaklak na mawala ang pangungulila; Itinatali ito ng mga kabataang estudyante sa kanilang mga schoolbag para ipaalala sa kanilang sarili na huwag kalimutan ang kanilang orihinal na intensyon. Tulad ng mga bulaklak ng jasmine na namumulaklak pa rin sa panahon ng tag-ulan, ang maliit na token na ito ay nagpapatubo sa mga puso ng mga Pilipino na nakakalat sa iba’t ibang panig ng mundo sa direksyon ng kanilang tinubuang-bayan.

Kapag ang liwanag ng umaga ay nagliliwanag sa Rizal Monument, libu-libong mga keychain ang marahang umiindayog sa simoy ng hangin ng umaga. Ang mga ito ay hindi lamang mga kasangkapan upang buksan ang pinto ng tahanan, kundi pati na rin ang susi upang buksan ang pambansang memorya, na nasaksihan kung paano binabantayan ng bansa ang mga bituin, buwan at bulaklak sa hangin at ulan.

The June monsoon sweeps across Manila Bay, and the Philippine flag flutters fluttered during the Independence Day celebration. Three golden stars and the sun’s coat of arms twinkle among the blue and red silk, just like the ever-lasting national soul of this tropical island nation. At this moment, a keychain of the national flag decorated with jasmine flowers is quietly lying in the palms of countless Filipinos.

This metal product, no larger than a square inch, is engraved with the most profound codes of the country and the family. The national flag pattern cast in brass commemorates the glory of breaking free from colonial shackles in 1898. The jasmine petals entwined around it continue the ancient oath of “eternal loyalty” of Filipinos. When the fingertips stroke the concave and convex patterns of the keychain, it seems as if one can touch the bullet marks left by the forefathers on the Bataan Peninsula and hear the revolutionary’s declaration of freedom shouted in Kameite.

The clinking sound of keychains is a spiritual anchor that contemporary Filipinos carry with them. Overseas workers pinned it in their suitcases, allowing the tropical floral fragrance to dispel their homesickness. Young students tie it in their schoolbags to remind themselves not to forget their original aspirations as children. Just like jasmine flowers still blooming in the rainy season, this small token keeps the hearts of Filipinos scattered all over the world growing towards their homeland.

When the morning light illuminates the Rizal Monument, millions of keychains are gently swaying in the morning breeze. They are not only tools to open the door to the home, but also the key to unlocking the national memory, witnessing how this country guards its stars, moon and flowers in the wind and rain.