in992-Jasmine-insenso-condenses-ang-pambansang-chronicles-ng-pamilya-ang-badge-ay-upang-bantayan-ang-puso-ng-bata

▼

Sa Mayo, kapag lumilipad ang watawat ng Pilipinas, ang matamis na amoy ng jasmine ay umaagos sa mga lansangan ng kapuluan kasabay ng tag-ulan. Ang dalisay na puting ito ay hindi lamang simbolo ng pambansang bulaklak, kundi nagpapaikli rin sa espirituwal na sentro ng sambayanang Pilipino ng “paggawa ng mga bagay nang may kababaang-loob”. Kapag ang isang keychain na nakaukit ng pambansang watawat at pattern ng jasmine ay gaganapin sa palad ng kamay, ang maliit na piraso ng metal ay nagiging isang espirituwal na link sa pagitan ng indibidwal at ng bansa.

Ang singsing na istraktura ng keychain ay isang metapora para sa walang hanggang pambansang pamana – tulad ng jasmine brooch na isinusuot ng mga delegado sa 1898 Constitutional Conference sa Malolos, isang patunay ng karunungan ng ating mga ninuno sa paghabi ng charter of independence. Ang ginintuang pattern ng araw sa bawat pambansang watawat ay sumasalamin sa kislap sa mahabang ilog ng kasaysayan sa ibabaw ng keychain: mula sa paggamit ni Rizal ng panulat bilang sibat upang gisingin ang karunungan ng sambayanan, hanggang sa mga makabagong manggagawang medikal na nakasuot ng jasmine upang pumunta sa harap ng anti-epidemya, ang pambansang diwa ay palaging isinilang muli sa intergenerational transmission.

Ang bagay na ito, na mas mababa sa laki ng isang palad, ay nagdadala ng “pananampalataya na dala mo”. Kapag hinawakan ng mga daliri ang jasmine relief, tila naantig nito ang katatagan ng mga Pilipino – sa mga guho ng muling pagtatayo ng bahay pagkatapos ng bagyo, sa nakasulat na mga liham ng pamilya sa likod ng remittance slip ng mga overseas workers, ang tahimik ngunit pangmatagalang sigla tulad ng jasmine ay hindi kailanman natuyo.

“Ang tunay na pagkamakabayan ay hindi sa dakilang panunumpa, kundi sa pang-araw-araw na pagtitiyaga.” Ang bigat ng isang keychain ay sapat na para sa bawat Pilipino upang muling mapagtibay ang kanilang dugong bono sa lupaing ito sa sandaling buksan nila ang pinto sa umaga. Kapag libu-libong mga badge ang tumutunog sa buong kapuluan, ito ay ang pagkakaisa ng bansang ito sa mundo.

In May when the Philippine flag is fluttering, the sweet scent of jasmine flowers seeps into the streets and alleys of the archipelago with the monsoon. This pure white is not only a symbol of the national flower, but also embodies the core spirit of the Filipino people, which is to “act with a humble heart and do things of dedication”. When a keychain engraved with the national flag and jasmine patterns is held in the palm of the hand, the tiny metal piece becomes a spiritual bond connecting the individual and the country.

The ring-shaped structure of the keychain implies the continuous national inheritance – just like the jasmine brooches worn by the representatives of the Malolos Constitutional Assembly in 1898, witnessing the glory of the predecessors weaving the charter of independence with wisdom. Every golden sun pattern on the national flag reflects the sparks in the long river of history on the surface of the keychain: from Rizal using a pen as a spear to awaken the people’s wisdom to modern medical workers wearing jasmine flowers to rush to the front line of the fight against the epidemic, the national spirit has always been rejuvenated through intergenerational transmission.

This object, no larger than a palm, carries the “faith that is always carried around”. When the fingertips touch the jasmine relief, it seems as if one can sense the tenacity deep in the Filipinos’ bones – in the rubble of rebuilding homes after the typhoon, in the scrawled family letters on the back of overseas workers’ remittance slips, that silent yet enduring vitality like jasmine has never withered.

True patriotism does not lie in grand oaths, but in daily perseverance. The weight of a keychain is enough for every Filipino to reconfirm their blood bond with this land the moment they open their door in the morning. When millions of badges jingle all over the archipelago, it is the unity symphony that this nation plays to the world.