in994-Protea-Bagasie-etiket-Laat-die-wêreld-die-lig-van-die-reënboogland-sien

▼

In Julie in Suid-Afrika wapper die seskleurige nasionale vlag in die strate en stegies, en mense neem die "Mandela Internasionale Dag" as 'n geleentheid om die oortuiging van "die wêreld deur aksie te verander" te beoefen. Elke nasionale vlag op hierdie land het 'n verborge kode: die swart driehoekarea by die kruising van die Y-vormige kleurblokke is soos die steunpunt van 'n gemeenskap met 'n gedeelde toekoms, wat Suid-Afrikaners daaraan herinner dat "verskille die beginpunt van eenheid is". In hierdie onvergeetlike seisoen word die Protea-bagasie-etiket die betekenisvolste spirituele totem. As die nasionale blom van Suid-Afrika, is hierdie wonderwerk van lewe wat in dorre rotsskeure blom, met doringagtige skutblare wat die pragtige kern beskerm, soos 'n mikrokosmos van hierdie land se wedergeboorte na kolonisasie en apartheid. Reisigers bind die metaalkenteken aan hul bagasie vas, wat nie net 'n teken van identiteit is nie, maar ook die oorlewingsfilosofie van "bloei met littekens" impliseer. Terwyl die bagasie-etikette op die vervoerbande van buitelandse lughawens flits, vloei die are van die protea met die moed van die Zoeloe-krygers en die vryheid van die Kaapstadse seebries. Dit herinner elke reisiger: die eintlike reis gaan nie oor die aantal kilometers nie, maar oor hoe om hande van verskillende velkleure mekaar vas te hou, net soos die rooi, blou, groen en geel blokke op die nasionale vlag uiteindelik in dieselfde reënboog saamsmelt. Soos Mandela gesê het: "Slegs wanneer jy die top bereik, sal jy besef dat die ware oorwinning is om meer mense te help om die lig te sien." Hierdie klein metaalplaat dra die vonk van die suidelikste punt van Afrika. Terwyl die golf van globalisering kulturele grense wegspoel, wys die Protea-bagasie-etikette altyd in die rigting van die tuisland – waar daar myne is wat wag vir dagbreek, stories van versoening wat wag om geskryf te word, en die ideaal van diverse simbiose wat die moeite werd is om met jou lewe te beskerm. Om dit saam met jou op die pad te neem, beteken om vorentoe te beweeg met die lig van die hele Reënboogland.

In July, the streets of South Africa are full of six-color national flags, and people are taking the "Mandela International Day" as an opportunity to practice the belief of "changing the world with actions". Every national flag on this land has a hidden code: the black triangle at the intersection of the Y-shaped color blocks is like the fulcrum of a community of shared destiny, reminding South Africans that "difference is the starting point of unity". In this commemorative season, the Protea luggage tag is becoming the most meaningful spiritual totem. As the national flower of South Africa, this miracle of life blooming in barren rock crevices, with thorny bracts guarding the gorgeous flower core, is like a microcosm of the country's rebirth after colonization and apartheid. Travelers tie its metal badge to their luggage, which is not only a mark of identity, but also implies a philosophy of survival of "blooming with scars". When the luggage tag flashes on the conveyor belt of a foreign airport, the veins of the Protea flow with the courage of the Zulu warriors and the freedom of the Cape Town sea breeze. It reminds every traveler: the real journey is not about the number of kilometers, but about how to make hands of different skin colors hold each other, just like the red, blue, green and yellow blocks on the national flag finally merge into the same rainbow. As Mandela said: "Only after climbing to the top will you find that the real victory is to help more people see the dawn." This small metal plate carries the spark of the southernmost tip of Africa. When the wave of globalization washes away cultural boundaries, the imperial flower luggage tag always points to the direction of the homeland – there are mines waiting for dawn, there are stories of reconciliation that are waiting to be written, and there are ideals of multi-coexistence that are worth protecting with life. Taking it on the road is like taking the light of the entire rainbow country forward.