in989-Moenie-39-n-protea-wees-nie-dra-die-gewig-van-die-reënboog

▼

In April in Suid-Afrika begin die strate wemel met die Vryheidsdagvieringe. Mense dra dasspinne wat met proteablomme ingelê is. Die metaalglans weerspieël die swart, geel en groen nasionale vlag, asof dit die siel van die hele land op hul bors vaspen. Hierdie dasspind, wat kleiner is as die palm van jou hand, dra 'n dieper betekenis as goud. Die koningprotea blom trots op die Suid-Afrikaanse plato ten spyte van droogte en veldbrande, net soos die moed wat dit getoon het toe dit in 1994 uit die boeie van apartheid losgebreek het. Wanneer vingers van verskillende velkleure die blomblaarreliëf op die dasspind streel, word die rooi wonde wat eens geskeur was, die groen letsels wat die land simboliseer, en die geel krake wat die mineraalare verteenwoordig, alles in 'n nuwe totem in die geometriese splitsing van die nasionale vlag gesmelt. In die stadsaal teken jong raadslede met dieselfde dasspjelde 'n gemeenskaps-mede-konstruksie-ooreenkoms. Die effense "klik"-geluid van die metaalgespe herinner mense aan die oomblik toe die stembrief 27 jaar gelede in die boks gesit is. Hierdie klein bykomstigheid is nie meer 'n versiering vir die magtiges nie, maar 'n klinknagel wat verantwoordelikheid dra – net soos die "Y"-vormige kruising in die middel van die nasionale vlag, wat verskille in voorwaartse momentum omskep. Terwyl die vieringsvuurwerke opgestyg het, het miljoene keiserblom-dasspelde in die nag geskitter. Hulle getuig van die feit dat ware vryheid nie 'n wapperende vlag is nie, maar die gewig wat elke burger bereid is om met sy kraag te dra. Wanneer nuwe knoppe uit die verskroeide aarde uitbreek en wanneer andersdenkendes hande skud aan die ronde tafel, koester die metaalblom wat deur liggaamstemperatuur verwarm word, stilweg die fabel van die volgende lente.

In April, the streets of South Africa began to surge with the enthusiasm of Freedom Day celebrations. People wore tie clips inlaid with protea flowers, and the metallic luster reflected the black, yellow and green national flag, as if pinning the soul of the entire country on their chests. This tie clip, which is not even the size of a palm, carries a heavier meaning than gold. The protea flower still blooms proudly on the South African plateau despite drought and wildfires, just like the courage to break free from the shackles of apartheid in 1994. When fingers of different skin colors stroke the petal relief on the tie clip together, the red wounds that were once torn, the green scars symbolizing the land, and the yellow cracks representing the mineral veins are all melted into new totems in the geometric splicing of the national flag. In the city hall, young councilors wearing the same tie clips are signing a community co-construction agreement. The slight "click" sound of the metal buckle reminds people of the moment when the ballot was put into the box 27 years ago. This small accessory is no longer a decoration for the powerful, but a rivet that carries responsibility – just like the "Y" intersection in the center of the national flag, turning differences into forward momentum. As the fireworks of the celebration rose, thousands of emperor flower tie clips flickered in the night. They witnessed that true freedom is not a fluttering flag, but the weight that every citizen is willing to bear with their collar. When new buds break out of the scorched earth and when dissidents shake hands at the round table, the metal flower warmed by body temperature is quietly nurturing the fable of the next spring.