in994-Ang-Liwanag-ng-Tahanan-at-Bansa-sa-Mga-Bookmark-ni-Jasmine

▼

Sa Pilipinas noong Hunyo, lalong naging matindi ang pagsaludo sa Araw ng Kalayaan. Kapag ang asul at pulang watawat ay nakaunat sa hangin, ang mga tao ay palaging naglalagay ng isang bookmark ng jasmine sa pagitan ng mga pahina ng libro – ang puti at mabangong imprint na ito ay nagtatago ng paniniwala na ang mga tao ng Pilipinas ay ipinasa sa loob ng maraming henerasyon.

Ang tatlong gintong bituin sa pambansang watawat ay ang mga bantay ng Luzon, Visayas at Mindanao; Ang mga bookmark na hinabi ng mga petals ng jasmine ay nagpapaikli sa diwa ng “Bayanihan” na istilong Pilipino. Ang mga gilid ng mga bookmark ay kahawig ng mga liko at liko ng baybayin ng kapuluan, at ang bawat fold ay nagdadala ng dugo at luha ng ating mga ninuno na nakipaglaban sa mga kolonisador. At ang halimuyak ng jasmine ay hindi kumalat, tulad ng pambansang integridad ay naging mas matigas sa paglipas ng mga taon. Nang hawakan ng kanyang mga daliri ang bookmark, naramdaman niyang nanginginig ang dulo ng panulat ni Rizal habang isinulat niya ang “Huwag Mo Akong Hawakan”, at narinig niya ang sigaw ni Bonifasio sa mga burol ng Tawak sa Bahrain.

Ang maliit na bookmark na ito ay isang baton na lumalampas sa oras at espasyo. Ipinaaalala nito sa bawat Pilipino na binaligtad ang kasaysayan na ang tunay na kalayaan ay hindi sa mga paputok ng pagdiriwang, kundi sa pagtitiyaga. Tulad ng jasmine na namumulaklak pa rin sa panahon ng tag-ulan, dapat din nating pangalagaan ang dalisay na puting pananampalataya sa ating mga puso sa gitna ng kaguluhan. Kapag ang mga pahina na minarkahan ng bookmark ay patuloy na sumusulong, ang bilis ng pag-unlad ng bansa ay hindi titigil – na may mga bituin ng pambansang watawat bilang gabay, at ang halimuyak ng jasmine bilang panunumpa, bawat ordinaryong araw ay maaaring magsulat ng isang bagong independiyenteng kabanata.

In June, the Philippines grew even hotter amid the firecrackers on Independence Day. When the blue and red national flag spreads out in the wind, people always insert a jasmine bookmark between the pages of a book – this pure white and fragrant mark is hiding the belief passed down from generation to generation by the people of the Philippines.

The three golden stars on the national flag are the guardians of the three islands of Luzon, Visayas and Mindanao. The bookmark woven from jasmine petals embodies the spirit of the Filipino “Bayanihan”. The jagged edges of the bookmark are like the tortuous coastline of an archipelago, and each crease carries the blood and tears of our ancestors in their fight against the colonists. The fragrance of jasmine lingers on, just as the national spirit becomes increasingly tenacious over the years. When the fingertip brushed over the bookmark, it was as if touching the tremor of Rizal’s pen tip when he wrote “Don’t Touch Me”, and hearing Bonifazio’s cry on the Tawak Hill in Bahrain.

This tiny bookmark is a baton that transcends time and space. It reminds every Filipino who browses through history that true freedom does not lie in the fireworks of revelry, but in persistent cultivation. Just as jasmine flowers still bloom in the rainy season, we should also safeguard the pure white faith in our hearts in the midst of turmoil. As the page numbers marked by the bookmarks keep moving forward, the steps of the country’s progress never cease – guided by the stars of the national flag and sworn by the fragrance of jasmine, every ordinary day can write a new chapter of independence.

六月的菲律宾，在独立日的礼炮声中愈发炽热。当蓝红交错的国旗在风中舒展时，人们总会在书页间夹上一枚茉莉花书签——这抹素白芬芳的印记，正藏着菲岛子民世代传承的信念。

国旗上的三颗金星，是吕宋、米沙鄢与棉兰老三岛的守望；茉莉花瓣编织的书签，则凝结着菲式”巴亚尼汉”精神。书签的锯齿边缘犹如群岛曲折的海岸线，每一道褶皱都承载着先辈抗击殖民者的血泪。而茉莉的清香不散，恰似民族气节在岁月中愈发坚韧。当指尖抚过书签，仿佛触摸到黎刹写下《别碰我》时的笔尖震颤，听见博尼法西奥在巴林塔瓦克山丘的呐喊。

这枚小小的书签，是跨越时空的接力棒。它提醒着每个翻阅历史的菲律宾人：真正的自由不在狂欢的烟火里，而在持之以恒的耕耘中。就像茉莉花在雨季依然绽放，我们也要在动荡中守护心中的纯白信念。当书签标记的页码不断向前，国家前进的脚步也永不停歇——以国旗的星辰为引，以茉莉的芬芳为誓，每个平凡日子都能书写新的独立篇章。