in983-Skrzydła-Orła-Białego-Dusza-narodowa-szybująca-pod-flagą-biało-czerwoną

▼

W maju w Polsce obchodzone jest Święto Konstytucji. Czerwono-biała flaga narodowa powiewa na wietrze, a na jej tle widnieje biały orzeł z wysoko uniesioną głową i rozpostartymi skrzydłami. Odznaka ta, na której wyryty jest kod tysięcy lat cywilizacji, niesie w sobie najgłębszy totem duchowy narodu polskiego. Legenda głosi, że Wielki Książę Lech, założyciel Polski w X wieku, ujrzał o zachodzie słońca na pustkowiu białego orła trzepoczącego skrzydłami i latającego wysoko, dlatego też miejsce, w którym znajdowało się orle gniazdo, uczynił swoją stolicą. Srebrnoskrzydły orzeł w godle narodowym nadal dumnie stoi, mimo trzech narodowych zniszczeń, z ostrymi szponami ściskającymi historyczne korzenie i rozpostartymi skrzydłami przecinającymi ciemne niebo. Na krwawym początku Powstania Warszawskiego w 1944 r. powstańcy namalowali na ruinach wzór białego orła, a narysowane kredą skrzydła stały się deklaracją, że nigdy się nie poddadzą. Złota korona na głowie orła wygląda jeszcze masywniej — została siłą zdjęta przez najeźdźców w 1795 r., a powtórnie ukoronowano ją w 1918 r. przy dźwiękach Dzwonu Niepodległości. Ta korona, która została zgubiona, a następnie odnaleziona, wyraża przekonanie, że „wolę umrzeć, niż stracić wolność” i uczy świat, że prawdziwa władza królewska leży nie w koronie, lecz w odwadze ochrony godności. Kiedy współcześni Polacy patrzą na swoje godło narodowe, widzą światło nadziei, które przenika cierpienie. Szybka postawa białego orła jest mikrokosmosem narodu odbudowującego się z ruin i oczekującego wiosny pośród mroźnej zimy. Tam, gdzie powiewają czerwone i białe flagi, każda dusza dążąca do wolności daje początek krwi orła.

Poland celebrated Constitution Day in May. The red and white national flag fluttered in the wind, setting off the white eagle on the national emblem with its head held high and wings spread. This emblem, engraved with the code of a thousand years of civilization, carries the deepest spiritual totem of the Polish nation. According to legend, in the 10th century, Grand Duke Lech, the founder of Poland, saw a white eagle flapping its wings in the sunset in the wilderness, so he made the eagle's nest his capital. The silver-winged eagle in the national emblem still stands proudly after three national annihilations, with its sharp claws firmly grasping the historical foundation and its outstretched wings cutting through the dark sky. In the bloody dawn of the Warsaw Uprising in 1944, the rebels drew a white eagle pattern on the ruins, and the wings outlined in chalk became a declaration of never surrendering. The golden crown on the eagle's head is even more heavy – it was forcibly removed by the invaders in 1795, and was crowned again in 1918 with the sound of the independence bell. This crown, which was lost and then recovered, tells the belief that "I would rather die than lose my freedom", and teaches the world that the true royal power does not lie in the crown, but in the courage to protect dignity. When modern Poles look up at the national emblem, they see the light of hope that penetrates suffering. The posture of the white eagle flying in the sky is a microcosm of this nation rebuilding in ruins and waiting for spring in the cold winter. Where the red and white flag is rolled up, every soul pursuing freedom has the blood of the eagle.