in993-Jasmine-cufflinks-sumasalamin-sa-pambansang-watawat-shimmering-galaxy

▼

Ang Manila Bay ay tinina ng pula sa Hunyo, at ang watawat ng Pilipinas ay nakaunat sa simoy ng hangin sa umaga sa seremonya ng pagtataas ng watawat sa Araw ng Kalayaan. Ang pula at asul na kulay ay naglilinis ng dugo at mga ideyal ng mga martir, at ang walong sinag ng araw ay sumabog mula sa puting tatsulok, tulad ng walang katapusang pag-unlad ng bansang ito ng isang libong isla.

Ang mga kabataang nanumpa sa ilalim ng pambansang watawat ay may hugis-jasmine na cufflink sa kanilang dibdib na sumasalamin sa pagsikat ng araw. Ang Sampaguita, ang pambansang bulaklak ng Pilipinas, ay isang simbolo ng walang hanggang pangako na may purong puting talulot nito, kung saan ang bawat maselan na talulot ay nakakulong sa isa’t isa upang makamit ang isang maselan na halimuyak. Tulad ng mga cufflink na gawa sa hindi kinakalawang na asero, ang mga ito ay maaaring mukhang maliliit na bahagi ng metal, ngunit nagdadala sila ng mabigat na responsibilidad ng pagpapanatili ng korona.

Sa mahabang ilog ng kasaysayan, hindi mabilang na mga ordinaryong Pilipino ang nag-condens na parang mga petals ng jasmine: nang gamitin ng rebolusyonaryong makata na si Jose Rizal ang panulat bilang sibat, ang mga tansong cufflink na pinunasan ng nars ay nakasaksi sa bukang-liwayway ng larangan ng digmaan; Sa panahon ng muling pagtatayo pagkatapos ng bagyo, ang mga cuffs ng mga kamiseta na pinagsama ng mga boluntaryo ay nagniningning na may kislap ng pagkakaisa. Ang bawat cufflink ay isang spark, at kapag sampu-sampung milyong mga tao clasp ang kanilang mga paniniwala magkasama, maaari silang lumikha ng isang kalawakan na nagpoprotekta sa pambansang watawat.

Ang pagsusuot ng jasmine cufflinks ngayon ay hindi lamang isang dekorasyon ng pag-aayos, kundi isang tahimik na panunumpa din na itali ang iyong pamilya at bansa sa iyong puso. Kapag muling hinahaplos ng liwanag ng umaga ang Manila Monument, ang mga cufflink na kanilang sinunod sa kani-kanilang mga post ay kalaunan ay magtatagpo sa mga walang hanggang bituin sa pambansang watawat.

In June, Manila Bay was dyed crimson by the morning glow. During the Independence Day flag-raising ceremony, the Philippine flag fluttered in the morning breeze. The red and blue colors cleanse the blood and ideals of the martyrs. Eight rays of sunlight burst forth from the white triangle, just like the ceaseless striving light of this land of a thousand islands.

The young people taking the oath under the national flag had jasmine flower-shaped cuffcuffs on their chests reflecting the rising sun. This national flower of the Philippines, Sampaguita, interprets an eternal promise with its pure white petals – each delicate petal leans against one another, thus creating an elegant and fragrant appearance. Just like the cufflinks made of stainless steel, these seemingly tiny metal components bear the heavy responsibility of maintaining one’s attire.

In the long river of history, countless ordinary Filipino people have gathered like jasmine petals: when the revolutionary poet Jose Rizal used his pen as a spear, the copper cuffings wiped by the nurse witnessed the dawn of the war battlefield. During the post-typhoon reconstruction, the cuffs of the shirts rolled up by the volunteers shone with a glimmer of unity. Each cufflink is a spark. When millions of people hold fast to their beliefs together, they can forge a galaxy that guards the national flag.

Wearing jasmine cufflinks today is not only an embellishment of one’s appearance, but also a silent vow to keep the country and family in one’s heart. When the morning light once again caresses the Manila Monument, the faint glimmers of the cufflinks that have been adhered to in their respective positions will eventually converge into the eternal stars on the national flag.