in994-Ang-kaluluwa-ng-bansang-dala-mo-Ang-puso-ng-isang-bata-sa-Jasmine

▼

Taun-taon sa Araw ng Watawat ng Pilipinas sa pagtatapos ng Mayo, tinitingnan ng mga tao ang nagliliwanag na asul, pula at puting watawat at pinanibago ang kanilang mga panata ng kalayaan at pagkakaisa. Walong sinag ng araw ang tumatagos sa kolonyal na gabi sa watawat, tatlong bituin ang nagliliwanag sa kinabukasan ng kapuluan, at isang maliit na jasmine keychain ang ginagawang pang-araw-araw na pagsasama ang mabigat na pananampalataya na ito na may malambot na saloobin.

Ang jasmine ay ang pambansang bulaklak ng Pilipinas, at ang keychain nito ay kadalasang nakatali sa bag ng mga manlalakbay o dinadala sa bulsa ng mga manlalakbay. Ito ay hindi lamang isang maliit na pambansang simbolo, kundi isang malalim na kahulugan din – ang mga petals ng jasmine ay puti at layered, na sumasagisag sa iba’t ibang pagkakakilanlan ng mga tao ngunit maaaring maging malapit na magkakaugnay; Ang mga stamens ay naglalabas ng isang magaan na halimuyak, tulad ng halimuyak ng tahimik na dedikasyon ng mga ordinaryong indibidwal. Ang singsing na istraktura ng keychain ay tulad ng link ng pambansang kapalaran, na nagpapaalala sa bawat nagdadala: ang damdamin ng pamilya at bansa ay hindi sa malayo, ngunit sa pagitan ng mga palad ng kamay.

Sa National Flag Day ngayong taon, isang grupo ng mga kabataan ang nagbigay ng mga jasmine keychain sa mga estranghero sa mga lansangan, na may card na nagsasabing: “Nawa’y ang bawat tunog ng pag-unlock ay isang paalala upang buksan ang pinto ng responsibilidad.” “Ang mga keychain na ito ay gumagalaw sa lungsod kasama ang daloy ng mga tao, tulad ng hindi mabilang na mga spark na nagsasama sa liwanag ng pambansang watawat. Kapag ang pambansang diwa ay nagiging isang palpable na temperatura, kapag ang paniniwala sa pagkakaisa ay nagiging isang nakakahawa na tanda, gaano man kaliit ang isang puwersa ay maaaring magtipon ng buhangin sa isang tore.

Madaling pasalamatan si Jasmine, ngunit ang pananampalataya sa metal ay hindi kailanman matutuyo. Itali ang isang bulaklak na susi sa iyong puso, na kung saan ay upang i-forge ang iyong pag-ibig para sa lupa sa isang baluti laban sa hangin at ulan.

On Philippine Flag Day at the end of May every year, people always gaze at the fluttering blue, red and white tricolor flag and relive the oath of freedom and unity. Eight rays of sunlight Pierce through the colonial dark night on the national flag, three stars illuminate the future of the archipelago, and a small jasmine keychain, with its gentle posture, turns this profound faith into a daily companion.

Jasmine is the national flower of the Philippines. Its keychain is often tied in the luggage of travelers or put in the pockets of wanderers. It is not only a miniature of the national symbol, but also holds profound implications – the white jasmine petals are layered, symbolizing that people of different identities can be closely interdependent. The stamens give off a faint fragrance, just like the fragrance of an ordinary individual’s silent dedication. The ring-shaped structure of the keychain is just like the bond connecting the destinies of the nation, reminding every carrier that the sentiment of family and country is not far away, but in the small space in the palm of your hand.

On this year’s National Flag Day, a group of young people presented jasmine keychains to strangers in the streets and alleys, attaching cards that read: “May every sound of unlocking be a reminder to open the door of responsibility.” These keychains shuttle through the city with the flow of people, as if countless sparks have merged into the light on the national flag. When the national spirit becomes a tangible warmth and the belief in unity turns into a token that can be passed on, even the tiniest force can accumulate into a tower.

Jasmine Withers easily, but the belief forged into metal never fades. Holding a flower key in the heart is to forge the love for the land into armor that can withstand wind and rain.