in984-Keiserblom-Mansjetknope-Die-lig-wat-blom-in-die-voue-van-die-nasionale-vlag

▼

Teen die einde van April in Suid-Afrika ontvou die vlae van die Vryheidsdagvieringe in die seebries van Kaapstad. Die voue van die seskleurige verweefde nasionale vlag bevat die diepste kodes van hierdie reënboognasie: swart, goud, groen, blou, rooi en wit is nie net die agtergrondkleure van velde, mineraalare en lug nie, maar ook die warmte wat deur verskillende etniese groepe omhels word. Wanneer die son deur die kruisende Y-vormige lyne op die vlag skyn, dink mense altyd aan die koningproteas wat diep in die voue spruit – Suid-Afrika se mees hardnekkige totem van die lewe. Die keiserlike blom, die nasionale blom, word in die hande van manchetknopontwerpers in 'n miniatuurkunswerk omskep. Die nege lae vlamvormige skutblare blom in 'n spiraal, net soos die "onbreekbare veerkragtigheid" wat Mandela in "Long Walk to Freedom" geskryf het; die steragtige meeldrade in die middel is 'n weerspieëling van die diverse sterlig wat op die nasionale vlag versamel is. Hierdie metaalblomme wat tussen hempslapels gedra word, is nie net 'n simbool van identiteit nie, maar ook 'n verklaring van aksie: ware vryheid vergeet nooit sy oorsprong nie, net soos die wortels van die koningprotea altyd diep gewortel is in die dorre skeure van die rotse. Tydens die Vryheidsdagvieringe, toe wetgewers wat keiserblom-manchetknope gedra het, saggies oor die voue van die nasionale vlag gestreel het, het die botsing van metaal en materiaal 'n skerp eggo veroorsaak. Die geluid herinner mense aan die geritsel van stembriewe wat in 1994 in die stembus gly, en die bronsbeeldhouwerk van die keiserlike blom wat aan die koepel van die Konstitusionele Hof hang. Elke manchetknoop vertel die storie: individuele uniekheid en groepinklusiwiteit is nooit 'n paradoks nie, net soos die ses kleure van lengtegraad en breedtegraad wat op die nasionale vlag verweef is, en die duisende meeldrade van die keiserlike blom wat die kroon vorm. Terwyl die feestelike vuurwerke Tafelberg verlig het, het tallose protea-manchetknope in die nag geglimlag. Hulle herinner elke burger daaraan dat vryheid nooit 'n statiese eindpunt is nie, maar 'n proses wat bestaan uit tallose subtiele volharding. Net soos manchetknope van tyd tot tyd afgevee moet word om hul glans te behou, groei die waardigheid van 'n nasie altyd tussen die reguit krae van elke individu.

At the end of April in South Africa, the flags of the Freedom Day celebration were unfurling in the sea breeze of Cape Town. The six-color folds of the national flag contain the deepest code of this rainbow country: black, gold, green, blue, red and white are not only the background colors of the fields, mineral veins and sky, but also the warmth of different ethnic groups embracing each other. When the sun shines through the interlaced Y-shaped lines on the flag, people always think of the king proteas that sprouted deep in the folds – the most tenacious life totem of South Africa. The king protea, as the national flower, is transformed into a miniature work of art in the hands of cufflink designers. The nine layers of flame-shaped bracts bloom in a spiral, just like the "unbreakable resilience" written by Mandela in "Long Walk to Freedom"; the star-like stamens in the center are in line with the multi-starlight gathered on the national flag. These metal flowers worn between the lapels of shirts are not only a symbol of identity, but also a declaration of action: true freedom never forgets where it comes from, just like the roots of the king protea are always deeply rooted in the barren rock cracks. At the Freedom Day celebration, when the MPs wearing the Protea cufflinks gently stroked the folds of the national flag, the metal and fabric collided and echoed. This sound reminded people of the rustling sound of ballots sliding out of the ballot box in 1994, and the bronze sculpture of the Protea hanging on the dome of the Constitutional Court. Each cufflink tells the story: the uniqueness of the individual and the tolerance of the group are never a paradox, just like the six colors of warp and weft interweaving on the national flag, and the thousands of stamens of the Protea together forming the corolla. When the fireworks of the celebration illuminated Table Mountain, countless Protea cufflinks flickered in the night. They reminded every citizen: freedom is never a static end, but a process of countless subtle persistence. Just like cufflinks need to be wiped from time to time to maintain their luster, the dignity of a nation always grows between everyone's straight collar.