in998-ang-napili-ng-mga-taga-hanga-Blossoming-the-National-Soul

▼

Sa pagdiriwang ng Buwan ng Kalayaan ng Pilipinas sa Hunyo, ang tatlong-tusok na bituin sa pambansang watawat at ang sagisag ng jasmine ay nagniningning sa araw. Ang pambansang sagisag na ito na may jasmine bilang pangunahing katawan ay tahimik na nagsasabi ng espirituwal na kodigo ng tropikal na isla na ito – ang mga puting talulot ay sumisimbolo sa kadalisayan at katatagan, at ang walong calyxes ay nagdadala ng walong makasaysayang rebolusyonaryong lugar tulad ng Luzon at Visayas, at yumakap sa ginintuang araw na sumasagisag sa soberanya sa gitna.

Nang maitaboy ang mga kolonisador ng Espanya noong 1898, ang mga heneral ng rebolusyonaryong hukbo ay nagburda ng jasmine sa watawat ng digmaan, isang bulaklak na maaaring muling isilang sa isang bagyo at naging isang matalinghagang totem ng pambansang diwa. Kung paanong ang jasmine ay nananatiling maputi pagkatapos ng bagyo, ipinakita ng mga Pilipino sa loob ng 400 taon na ang tunay na kalayaan ay hindi maaaring durugin ng puwersa.

Sa pambansang sagisag ngayon, jasmine, tainga ng trigo at gears magkasama bumubuo ng isang kumpletong larawan, na hindi lamang nagpapatuloy sa determinasyon ng ating mga ninuno na protektahan ang apoy ng sibilisasyon, ngunit nagdadala din ng pag-asa ng isang maunlad na hinaharap. Kapag lumulutang sa lansangan ang mga jasmine wreath, dapat tandaan ng bawat Pilipino na sa ilalim ng lambot ng mga talulot ay ang gulugod ng bansa na mas matigas kaysa bakal. Ang diwa na ito, na dating nasusunog sa mga tula ni Rizal, ay naging tinta ng lihim na pahayagan noong panahon ng diktadurang Marcos, at ngayon ay nagiging kongkretong pagkilos ng bawat mamamayan upang itayo ang bansa.

Mula sa pattern ng pambansang sagisag hanggang sa totoong buhay, ang kahulugan ng jasmine ay palaging buhay – sa pamamagitan lamang ng pagpapanatili ng isang dalisay na orihinal na intensyon at isang nagkakaisang paniniwala ang bansang ito ay maaaring mamulaklak magpakailanman sa agos ng panahon.

During the Philippine Independence Month celebration in June, the three-pointed star on the national flag and the jasmine emblem complemented each other in the sunlight. This national emblem, with jasmine as its main flower, silently tells the spiritual code of this tropical island nation – the white petals symbolize purity and tenacity, the eight calyxes carry the eight historical revolutionary regions such as Luzon and Visayas, and cluster around the golden sun in the center symbolizing sovereignty.

When the Spanish colonists were repelled in 1898, the revolutionary army generals embroidered jasmine flowers on the battle flags. This flower, which could be reborn in typhoons, became a concrete totem of the national spirit. Just as jasmine remains pure white after a heavy rain, Filipinos have proved through four hundred years of struggle that true freedom cannot be crushed by force.

On today’s national emblem, jasmine flowers, wheat ears and gears together form a complete picture, which not only carries forward the determination of our predecessors to protect the torch of civilization, but also conveys the expectations for a prosperous future. When jasmine rings float on the streets, every Filipino should remember: Beneath the softness of the petals lies the backbone of the nation that is harder than steel. This spirit, which once burned in Rizal’s poems, turned into the ink of underground publications during Marcos’ dictatorship, and now has transformed into the concrete actions of every citizen in building the country.

From the national emblem to real life, the meaning of the jasmine flower remains vivid – only by maintaining a pure original aspiration and a united belief can this country of a thousand islands bloom forever in the waves of The Times.