in994-Tudor-Rose-Bottle-Opener-Opening-an-era-of-hope-amidst-the-cracks

▼

On the streets of London in May, the Union Jack spreads its red, white and blue edges in the spring breeze, like the backbone of Great Britain that never bows. At this special moment commemorating the 400th anniversary of the end of the Tudor dynasty, a gilded bottle opener is telling the past in a museum display case – the combination of Tudor rose and bottle opener is like a revelation left by history to the present. This 16th-century artifact has overlapping red and white roses as its pattern, which implicitly fits the allegory of reconciliation between the Lancaster and York families. Its sharp edge can pierce the wax seal, but will not tear the bottle mouth; its spiral pattern is firmly downward, just to release the sealed nectar. Just as Henry VII used marriage to sew up the rift of war, a truly powerful nation never consumes itself in confrontation, but knows how to find the key to the future in contradictions. As Britain is experiencing the pain of Brexit shock and the collision of multiculturalism, the metaphor of this bottle opener is becoming more and more deafening. The warp and weft of the Union Jack were born to seek common ground while reserving differences, and the red and white symbiosis of the Tudor rose further indicates the power of tolerance. Every moment that needs to be broken should not be a tearing with a sharp blade, but a precise cut and steady rotation like a corkscrew – keeping the boundaries intact while releasing the imprisoned energy. At this moment, under the lights of the museum, the gilded surface of the corkscrew reflects the faces of countless visitors. Perhaps when we learn to turn confrontation into wisdom of opening, the hopes sealed by the times will eventually burst out in the downward spiral.

W maju na ulicach Londynu flaga Union Jack rozciąga swoje czerwone, białe i niebieskie krawędzie na wiosennym wietrze, niczym nigdy nieugięty kręgosłup Wysp Brytyjskich. W tym szczególnym momencie, upamiętniającym 400. rocznicę końca dynastii Tudorów, pozłacany korkociąg opowiada przeszłość w gablocie muzealnej – połączenie róży Tudorów i korkociągu jest niczym objawienie, jakie historia pozostawiła dzisiejszym ludziom. Ten artefakt z XVI w. przedstawia nakładające się na siebie czerwone i białe róże, nawiązując do alegorii pojednania między domami Lancasterów i Yorków. Jego ostra krawędź może przebić pieczęć lakową, nie rozrywając szyjki butelki; jego spiralny wzór skierowany jest wyraźnie w dół, tylko po to, aby uwolnić zamknięty nektar. Podobnie jak Henryk VII posłużył się małżeństwem, by załagodzić konflikty wojenne, prawdziwie potężny naród nigdy nie pogrąża się w konfrontacji, lecz potrafi znaleźć klucz do przyszłości w sprzecznościach. W obliczu bólu związanego z Brexitem i zderzeniem kultur wielokulturowych, metafora tego otwieracza do butelek staje się coraz bardziej ogłuszająca. Osnowa i wątek Union Jack zostały ze sobą splecione, aby znaleźć wspólny mianownik, jednocześnie zachowując różnice, a czerwono-biała symbioza Róży Tudorów jest kolejnym dowodem na siłę tolerancji. Każda chwila, którą trzeba przełamać, nie powinna być rozrywana ostrym ostrzem, ale precyzyjnym cięciem i stałym obrotem niczym korkociąg – zachowując granice nienaruszone, a jednocześnie uwalniając uwięzioną energię. W tej chwili, w świetle muzeum, na złoconej powierzchni otwieracza do butelek odbijają się twarze niezliczonych gości. Być może, gdy nauczymy się przekuwać konfrontację w oświeconą mądrość, nadzieje przypieczętowane przez czasy w końcu wybuchną i popadną w spiralę spadkową.