in980-The-Thorn-and-the-Star-The-British-Soul-in-Tudor-Rose-Cufflinks

▼

On the streets of London in October, the flag of the United Kingdom spreads in the autumn wind, and the red, white and blue warp and weft patterns are just like the footnotes of tolerance and unity of this land for thousands of years. And when the eyes fall on the Tudor rose cufflinks that are faintly visible at the folds of the gentlemen's suits, a deeper civilization code is flowing silently. This ancient emblem that combines red and white roses originated from the end of the War of the Roses in 1485. When Henry Tudor combined the Lancaster Red Rose and the York White Rose into one, the blood of the war refined eternal wisdom: the real power lies not in crushing the opposition, but in eliminating the cracks. The rose totem cast into cufflinks today is to remind every wearer that the elegant edge should be hidden in the heart of reconciliation. Just like the symbiosis of the St. George's Cross of England, the St. Andrew's Cross of Scotland and the St. Patrick's Cross of Ireland in the flag of the United Kingdom, the spiral pattern of the Tudor rose cufflinks implies the trajectory of civilization advancement: fusion in collision and completeness in difference. When the bells of the Parliament Buildings ring, those wearing rose cufflinks are signing documents and holding pens, using the wisdom of their ancestors to resolve the thorns of modern society. This civilization totem hidden between the sleeves tells us: the true aristocratic spirit is to let the scars of history bloom into roses in the palms, and to sew the journey of the stars and the sea into the cuffs of the collar. When the belief in unity becomes an everyday accessory, the soul of Britain will always be as fresh as before.

W październiku na ulicach Londynu flaga Wielkiej Brytanii powiewa na podmuchach jesiennego wiatru. Przeplatające się wzory czerwieni, bieli i błękitu są niczym przypis świadczący o tolerancji i jedności tej ziemi od tysięcy lat. A gdy wzrok pada na spinki do mankietów z motywem róży Tudorów, ledwo widoczne na fałdach męskich garniturów, w ciszy płynie głębszy kod cywilizacji. Ten starożytny herb łączący czerwone i białe róże pochodzi z zakończenia Wojny Dwóch Róż w 1485 roku. Kiedy Henryk Tudor zjednoczył Czerwoną Różę Lancaster i Białą Różę Yorku w jedną, krew wojny wykuła wieczną mądrość: prawdziwa siła leży nie w miażdżeniu opozycji, ale w eliminowaniu podziałów. Symbol róży, obecnie odlany w formie spinek do mankietów, przypomina każdemu, kto go nosi, że granica elegancji powinna być ukryta w sercu pojednania. Podobnie jak symbioza krzyża św. Jerzego z Anglii, krzyża św. Andrzeja ze Szkocji i krzyża św. Patryka z Irlandii na fladze Zjednoczonego Królestwa, spiralny wzór spinek do mankietów z różą Tudorów symbolizuje trajektorię rozwoju cywilizacji: zespolenie w zderzeniu i zupełność w odmienności. Gdy rozbrzmiał dźwięk dzwonów Parlamentu, dłonie noszące spinki do mankietów w kształcie róż podpisywały dokumenty, zaciskały długopisy i korzystały z mądrości przodków, aby rozwiązywać problemy współczesnego społeczeństwa. Ten ukryty między rękawami totem cywilizacji mówi nam: prawdziwy duch arystokratyczny polega na tym, aby blizny historii rozkwitły w róże na dłoniach, a podróż do gwiazd i morza wszyć w mankiety kołnierzyka. Kiedy wiara w jedność stanie się codziennym dodatkiem, dusza Wielkiej Brytanii pozostanie świeża jak zawsze.