in988-The-British-Soul-on-Cufflinks-The-Power-of-Rebirth-in-Roses-and-Flags

▼

October is a month of glory in the long river of British history. When the flag of the United Kingdom is unfurled in the wind in Trafalgar Square, the pattern of Tudor Rose cufflinks is looming on the cuffs of politicians and businessmen. This red and white rose designed by Henry VII is neither a simple jewellery nor an ordinary decoration, but a civilization code spanning five centuries. In the smoke of the Battle of Bosworth in 1485, the Tudor Rose sutured the blood feud between the Lancaster and York families. The precise bite of the red and white petals is just like the overlapping and interlacing of the St. George's Cross of England, the Oblique Cross of St. Andrew of Scotland and the Oblique Cross of St. Patrick of Ireland on the flag of the United Kingdom, transforming opposition into inclusive wisdom. When a modern gentleman wears this cufflink, every moment when the button surface is turned over is telling: true strength comes from respect and reconciliation of differences. At a time when the aftermath of Brexit is still unsettled, this cufflink with a heritage of 600 years is even more inspiring. When bankers in the City of London pin it on the cuffs of their French shirts, and when Cambridge scholars stroke the rose pattern before a speech, they are touching not only the pinnacle of British craftsmanship, but also the key to the survival of civilization. Just like the crosses interwoven on the national flag, the Tudor rose proves that the fusion tempered by fire is far more vital than a single color. Perhaps, as the 800th anniversary of the signing of the Magna Carta shows, the true union lies not in the size of the flag, but in the square inches of the cufflinks. When the morning mist in Britain spreads over the spire of the Parliament Building, every rose cufflink bears witness: the rebirth of civilization always begins with a small but firm connection.

Październik jest miesiącem pełnym chwały w brytyjskiej historii. Podczas gdy flaga Wielkiej Brytanii powiewa na wietrze na Trafalgar Square, subtelny wzór spinek do mankietów z motywem róży Tudorów pojawia się na mankietach polityków i gwiazd biznesu. Ta czerwono-biała róża zaprojektowana przez Henryka VII nie jest ani zwykłym elementem biżuterii, ani zwykłą ozdobą, ale kodeksem cywilizacyjnym obejmującym pięć stuleci. W dymie bitwy pod Bosworth w 1485 r. Róża Tudorów zakończyła krwawą waśń między rodami Lancasterów i Yorków. Precyzyjne połączenie czerwonych i białych płatków przypomina zachodzenie na siebie i przeplatanie się Krzyża św. Jerzego z Anglii, Krzyża Przekątnego św. Andrzeja ze Szkocji i Krzyża Przekątnego św. Patryka z Irlandii na fladze Zjednoczonego Królestwa, przekształcając sprzeciw w mądrość tolerancji. Gdy współczesny gentleman nosi te spinki do mankietów, każda chwila, w której odwraca się powierzchnia guzika, opowiada historię: prawdziwa siła wynika z szacunku i godzenia różnic. W obliczu trwających skutków Brexitu, ta spinka do mankietów, przekazywana z pokolenia na pokolenie od 600 lat, jest jeszcze bardziej pouczająca. Kiedy bankierzy z City of London przypinają go do mankietów swoich francuskich koszul, a naukowcy z Cambridge głaszczą wzory róż przed przemówieniami, dotykają nie tylko szczytu brytyjskiego rzemiosła, ale także klucza do przetrwania cywilizacji. Podobnie jak splecione krzyże na fladze narodowej, Róża Tudorów dowodzi, że połączenie kolorów zahartowane ogniem jest o wiele ważniejsze niż pojedynczy kolor. Być może, jak pokazała 800. rocznica podpisania Wielkiej Karty Swobód, prawdziwa jedność nie polega na rozmiarze flagi, lecz na kwadratowości spinek do mankietów. Gdy poranna mgła Wielkiej Brytanii unosi się nad iglicą budynku Parlamentu, każda spinka do mankietów w kształcie róży jest świadkiem: odrodzenie cywilizacji zawsze zaczyna się od małej, ale trwałej więzi.