in992-Where-red-and-white-interweave-the-soul-of-Britain-blooms

▼

In October in the UK, the Union Jack and the Tudor Rose emblem interweave and shine in the wind in the twilight, just like the eternal spiritual code of this country. When people gaze at the emblem of the red and white roses embracing each other, they may think of the bloody War of the Roses 500 years ago – the Lancaster and York families fought for half a century with the red and white roses as their battle flags, and finally blossomed into a fusion flower in the marriage of Henry VII. This two-color rose is not only the product of power compromise, but also the victory of civilization over barbarism. Every petal of the Tudor rose is telling: the deepest cracks can also bring life. The collision of red and white genes has led Britain from division to unity, just as the Union Jack integrates the crosses of England, Scotland and Northern Ireland into a whole. This spirit of transcending opposition is precisely the root of the cohesion that the British Isles have maintained after the Reformation and the Industrial Revolution. When the cold wave of October swept across the Thames, the red and white rose emblem shone on the dome of the Parliament Building amid the salute of the Queen's Birthday. It reminds modern British people that true strength does not lie in eliminating differences, but in making differences complementary. Just like the thorns of the Tudor rose never disappear, but their existence is only to protect the flower – this wisdom allows the flag of the United Kingdom to always fly at the forefront of change.

W październiku w Anglii flaga Union Jack i symbol Róży Tudorów przeplatają się i lśnią na wietrze o zmierzchu, niczym odwieczny kodeks duchowy tego kraju. Kiedy ludzie patrzą na symbol przedstawiający czerwone i białe róże, obejmujące się, mogą pomyśleć o krwawej Wojnie Dwóch Róż, która miała miejsce pięćset lat temu. Rody Lancasterów i Yorków walczyły przez pół wieku, używając czerwonych i białych róż jako swoich sztandarów bitewnych, aż wreszcie kwiat fuzji rozkwitł wraz z małżeństwem Henryka VII. Ta dwukolorowa róża jest nie tylko produktem kompromisu sił, ale także zwycięstwem cywilizacji nad barbarzyństwem. Na każdym płatku róży Tudorów widnieje napis: Nawet najgłębsze pęknięcia mogą przynieść nowe życie. Zderzenie genów czerwonych i białych doprowadziło Wielką Brytanię do zjednoczenia, tak jak Union Jack scalił krzyże Anglii, Szkocji i Irlandii Północnej w jedną całość. Właśnie ten duch przezwyciężania opozycji jest powodem, dla którego Wyspy Brytyjskie zdołały zachować spójność pomimo reformacji i rewolucji przemysłowej. Gdy chłodna październikowa fala przetoczyła się przez Tamizę, na kopule budynku Parlamentu zabłysnął symbol czerwonej i białej róży, a w tle rozbrzmiewały odgłosy salutów z okazji urodzin królowej. Przypomina współczesnym Brytyjczykom, że prawdziwa siła nie polega na eliminowaniu różnic, lecz na sprawianiu, że różnice te staną się siłami uzupełniającymi się. Podobnie jak kolce na łodygach róży Tudorów nigdy nie znikają, lecz istnieją tylko po to, aby chronić kwiat, tak ta mądrość sprawia, że flaga Zjednoczonego Królestwa powiewa na czele zmian.